Hoxe en día, a variedade de variedades de pepino é tan grande que os residentes do verán só corren os ollos. Un lugar digno nesta enorme lista está ocupado polo fructífero híbrido "True Colonel", que ten un bo sabor e é versátil para o seu uso.
Descrición da variedade
Os pepinos "Este coronel" pódense atribuír aos híbridos mediano-cedo con altos rendementos e darlles a seguinte descrición:
- Dentro de 45 días despois da aparición de brotes de pleno dereito, comezan a dar froitos e os froitos maduran xuntos.
- A planta posúe un poderoso tallo srednevetvistvy con follas verdes, lixeiramente engurradas, lixeiramente engurradas de tamaño medio nos bordos.
- Os froitos cultivan feixes, teñen unha forma cilíndrica e están cubertos con pequenos picos.
¿Sabe? Picos pepinos son necesarios por un motivo - pola mañá hai un exceso de humidade.
- A pel é verde brillante e delgada.
- O diámetro dos froitos raramente supera os 4,5 cm, a lonxitude pode alcanzar un máximo de 15 cm, eo peso medio é de 115 g.

Fortalezas e debilidades
Esta variedade gañou o respecto dos xardineiros grazas a unha serie de importantes vantaxes:
- Grazas ao florecemento feminino, mostra un bo rendemento da colleita, de ata 4 kg a partir de 1 m².
- En condicións climáticas favorables e coidados axeitados, pódense recoller ata 10 kg a partir de 1 m².
- Alta resistencia ao cladosporia, podremia das raíces, mancha marrón e oídio.
- A maduración amigable das froitas que se valora cando se cultiva para a venda.
- A ramificación media permítelle coller facilmente.
- As froitas non superan e non murmuran.
- Conveniente tanto para ensaladas frescas como para conservas.
- Proba perfectamente no cultivo e no invernadoiro e nun terreo aberto.
- Pode dar froitos antes da primeira xeadas.
Hai un número menor de inconvenientes dun híbrido que vantaxes, pero son:
- As plantas cultivadas no invernadoiro, os froitos son máis grandes que en terreo aberto.
- Se a temperatura non é adecuada, formarase un baleiro dentro do pepino.
- As sementes de pepinos "Este coronel" xerminan durante moito tempo e raramente teñen unha xerminación 100%.

Características do crecemento
Aínda que os pepinos deste híbrido non son demasiado caprichosos, teñen certos requisitos para o lugar de aterraxe e a iluminación.
¿Sabe? O pepino máis grande cultivouse en Israel. A súa lonxitude era de 1,18 metros.
Iluminación e localización
Os pepinos necesitan luz solar brillante, pero debe estar espallada. Así que esta planta está disposta a que as follas aman a luz e o froito se esconde nas sombras. No xardín entre pepinos do lado sur, pódese plantar unha liña de millo, que o matará ligeramente dos raios abrasadores. Na casa de verán está totalmente xustificado o uso de tapices. Así morreron tres lebres:
- Os pestanas de pepino reciben o apoio que sempre buscan pola natureza.
- A planta está menos enferma, porque non hai contacto co chan.
- As follas recibirán bastante luz e os froitos son a sombra desexada.
O lugar máis axeitado para cultivar un "coronel real" será o que cresen os tomates, repolo, pementa, patacas, cebolas e cenorias. As camas deben recibir bastante calor solar e estar protexidas contra os correntes de aire.
Tipo de solo
Con todo, esta variedade, como todos os pepinos, é axeitada para solos suaves e fértiles con baixa acidez. Reduce a cantidade de nitróxeno no chan por calagem.
Recoméndase preparar o sitio no outono, xa que na primavera a materia orgánica provoca o desenvolvemento de infeccións fúngicas. Para aumentar a fertilidade, o esterco ou o compost, as cinzas ou fertilizantes inorgánicos como o superfosfato, engádense ao solo nitrato de amonio.
Regras de aterraxe do "Real Coronel"
A variedade de pepinos "Este coronel" pódese cultivar a través de mudas e sementeira directa no chan. Para a sementeira directa, é importante prever a posibilidade de volver xeadas.
Nas aldeas, a xente está guiada ata o 6 de maio - a igrexa ortodoxa de San Xurxo o Victorioso. As sementes anteriores no chan só poden atoparse nas rexións do sur. O método das plántulas é bo para obter unha colleita anterior: normalmente esta diferenza é de dúas semanas.
Sementeira directa
Antes de sementar sementes no chan, recoméndase lavar nunha solución débil de permanganato de potasio e remojar durante a noite, e verter as camas un día antes con auga morna e cubrir cunha película para o quecemento.
Moitos xardineiros gastan pre-endurecemento das sementes: as sementes tratadas envólvense nunha venda e colócanse nunha neveira durante 1,5 días.
As sementes espállanse cunha capa de terra non superior a 4 cm ea distancia entre eles debe ser de ata 10 cm. Entre as filas déixase unha distancia de 70 cm a 1 metro.
Cultivos de mudas
As sementes de sementeira proporcionan unha serie de actividades para a preparación de sementes, terreos e envases para a sementeira. Como se mencionou anteriormente, as sementes desta variedade non brotan todo, así que antes da sementeira pode rexeitar a inadecuación colocándoas nunha solución salina.
Prepárase disolvendo media cucharadita de sal en 100 g de auga a temperatura ambiente. As boas sementes estarán no fondo e aparecerán as malas. A continuación, as sementes trátanse con permanganato de potasio e xerminan, envolven nun pano húmido e déixanse no cuarto durante 2-3 días.
O tecido debe humedecerse periódicamente para evitar o secado. As sementes xerminadas son sementadas en cuncas individuais ou en casetes de plántulas a unha profundidade de 1 cm. As tabletas de turba tamén son cómodas de usar, que están pre-enchidas con auga para o inchazo.
Os cultivos son regados a partir dunha culler con auga morna e cubertos con película ou vidro para preservar a humidade e o calor.
Características do coidado
A atención dun híbrido, segundo comentarios de xardineiros, non é un gran problema. Consiste en remover puntualmente, regar adecuadamente, afrouxar o solo e alimentalo adecuadamente.
¡É importante! Ademais, os pepinos de variedade "coronel real" en campo aberto non requiren a formación dun arbusto, e o pellizco realízase sen afectar a pestaña principal e os brotes laterais.
Rego
No invernadoiro basta con regar as plantas unha vez por semana ou coa axuda dun sistema de goteo. En terreo aberto, as precipitacións afectan a frecuencia de rega. Se hai unha seca, entón a auga terá un día.
A auga para isto debería quentarse no sol e regar mellor pasar 1-1,5 horas antes do pór do sol. Non se pode auga sobre a folla, xa que a auga xunto cunha temperatura fresca durante a noite provocan o desenvolvemento de enfermidades fúngicas. Co método de cultivo en celosía, é moito máis cómodo regar baixo a raíz.
Aderezo superior
A nutrición das plantas realízase cando a temperatura do aire non está inferior a 20 ° C. Considérase máis eficaz aplicar fertilizante na folla. Na fase inicial de crecemento, os pepinos necesitan fertilizantes nitrogenados para o rápido crecemento da vexetación, mentres que os fertilizantes de fósforo son necesarios durante a floración e a formación do ovario.
Na etapa da frutificación facer suplementos de nitróxeno e potasio. A partir de medios improvisados para vestirse, pode utilizar a infusión de cinzas, leveduras, débiles infusión de verbasco. Os pepinos responden ben á pulverización cun extracto de casca de cebola, que serve de aderezo superior e prevención de enfermidades.
Tamén se usa unha solución acuosa con iodo e soro como nutrición foliar. Se o solo estaba ben fertilizado con materia orgánica no outono, entón non podes facer un aderezo superior, xa que un exceso de substancias minerais afecta negativamente ao desenvolvemento do arbusto e á calidade dos froitos.
¡É importante! A fertilización excesiva con fertilizantes nitrogenados provoca a falta de potasio e as froitas teñen a forma dunha pera.

Protección contra enfermidades e pragas
Aínda que o "verdadeiro coronel" é resistente a unha serie de enfermidades fúngicas, a súa prevención non debe ser negligenciada. Os froitos de pepinos maduran moi rapidamente, polo que a aplicación de produtos químicos para o procesamento non é segura para a saúde.
Para evitar o moho, o molde gris, a bacteriosis pode empregar man inofensivo. Unha solución ben comprobada con iodo, leite e xabón.
Nun balde de 10 litros de auga que se quenta ao sol, engade 30 pingas de iodo, un frasco de litro de leite e 1 cucharada de xabón para adherir a solución á folla. Rocíe as camas cada 10 días por esta profilaxia. O leite pode ser substituído por soro de leite ou kefir.
O bicarbonato de sodio axuda a combater cun molde gris; é necesario 75 g para disolver en 10 litros de auga e pulverizar as plantas cada tres días.
En caso de bacteriosis, a pulverización e rego cunha solución de Trichopol axuda ben. Ao pulverizar é necesario disolver dous comprimidos en 1 litro e para irrigación: cinco comprimidos do fármaco por 10 l. É posible plantar plántulas para poñer cada pozo na táboa de Trihopol para prevención.
As pragas máis comúns dos pepinos son as babosas, as formigas e os ácaros, as brancas e os pulgões do melón. Loita contra invitados non invitados comeza no outono, cavando o chan para o inverno. No terreo libre é máis fácil loitar con pragas que no invernadoiro.
Para combater as formigas, é necesario afrouxar o chan regularmente e os niños atopados deben encherse con queroseno ou só auga fervendo. Non lles gustan as formigas, as cinzas e a cal hidratada, que enchían a terra. O mesmo método emprégase para tratar con barras.
Se o chan está demasiado seco, aparece un ácaro de araña, polo que é importante manter a humidade desexada. O carrapato ten medo do cheiro a cebola e o allo, cuxas infusións son necesarias para tratar as camas 4-5 veces por tempada. O eneldo pódese sementar entre as filas, cuxo cheiro asusta estes insectos.
É moi difícil eliminar a mosca branca do sitio. Durante a colleita, pode tratar de espolvorear pepinos con tabaco - que asustará a praga. E cando se colleza a colleita, é mellor tratar o sitio cunha preparación química, por exemplo, "Inta-Vir".
As condicións de crecemento do "coronel real" non son diferentes das condicións para outros híbridos. Coa adecuada atención e profilaxia contra as enfermidades, esta variedade encantaralle con froitos crocantes e saborosos e unha rica colleita.